Pechvogel van het Jaar spreekt zich uit.
“Zijn jullie scholeksters nou alwéér Vogel van het Jaar!?” schreeuwde laatst een ekster tegen me. “In 2008 waren jullie dat ook al!”
“Omdat het nog steeds slecht met ons gaat!” riep ik terug, “Denk je dat ik het leuk vind Pechvogel 2023 te zijn!?”
“Alsof het met ons zo goed gaat!” riep de ekster.
“Jullie aantallen zijn al twintig jaar stabiel! Was dat bij ons maar zo!”
De hele familie Ekster kwam erbij en begon te schetteren over de elite van Vogelbescherming en Sovon die altijd hun vriendjes voortrekken, imiteerden onze scholeksterbeat ‘tepiet! tepiet!’ en noemden me ‘Nationale Zielepiet!’
Altijd gedoe met die eksters! ’t Is al erg genoeg dat ze me scholEKSTER noemen! Ik ben geen ekster en lust niet eens schol!
Vroeger kwamen we elkaar niet tegen, toen leefden wij in de weiden en de wadden en de eksters in het bos. Maar ja, die weiden zijn nu grotendeels onleefbare groene industrieterreinen en in de wadden verdwijnen mosselbanken (onze voedselbanken), overspoelen de kwelders waar wij broeden steeds vaker als gevolg van zeespiegelstijging en verstoren recreanten onze rust!
We hebben echt alles geprobeerd, broeden tegenwoordig zelfs op platte daken in de stad, waar veel mensen ons wegkijken. Alsof we dat voor onze lol doen! En omdat die stomme eksters ook steeds meer in de stad zitten, komen we ze daar dus tegen. In de bossen vergaat het hen minder goed, dat is waar, maar pechvogels zoals wij zijn ze echt niet.
Bevriende weidevogels -grutto, kievit en tureluur- heb ik aangeraden het ook eens te proberen op die daken, maar dat strookt niet met hun opvoedingsstijl, beweerden ze. Ze vinden dat kuikens zelf hun kostje bij elkaar moet scharrelen en dat gaat moeilijk op die grinddaken. Wij voeden de onze anders op, zoeken wormen in gazons en sportvelden en brengen die naar het dak. Daar zijn wel weer huiskatten en roofzuchtige meeuwen en het kan er bloedheet zijn! Ja, soms is het om tureluurs van te worden.
Sovon en Vogelbescherming beschouwen ons als een ‘indicator van de algemene stand van de biodiversiteit’. Zijn we mooi klaar mee! Symbool van het algehele verval! Hopelijk levert de extra aandacht in 2023 iets op. Anders zijn we weg. En niet alleen wij. Dan wordt de scholeksterbeat “tepiet, tepiet” het refrein van een afscheidslied…
Meer weten? Meedoen? Kijk op www.jaarvandescholekster.nl
