Puschkinia / Saffierhyacint

Puschkinia’s zijn nauw verwant aan de soorten van het plantengeslacht Scilla en van Sneeuwroem (Chionodoxa).

Echte familietrekken zijn de dichte bloeiwijzen met de klokjesvormige, blauwe of witte bloemen met elk zes bloemblaadjes. Puschkinia’s vormen telkens twee tot drie grasachtige blaadjes, waar de bloemen tussendoor groeien. De bloemen worden door een donkere middenstreep geaccentueerd.
Bloemkleur: blauwachtig wit - Bloeiperiode: februari – april  
Iets groter dan de wilde soort en bijzonder aantrekkelijk is Puschkinia scilloides var. libanotica met grotere bloemen in zacht porselein wit met een blauwe middenstreep. Helemaal wit bloeit het ras ‘Alba’.

Plantvoorschriften algemeen
Zon tot halfschaduw. Plantperiode: september.
Puschkinia’s hebben in het voorjaar zon nodig, in de zomer wat schaduw. Doorlatende grond. De planten hebben geen bijzondere wensen, zolang de grond maar goed doorlatend is en niet te droog.Plant puschkinia’s meteen, anders drogen ze uit. In het eerste jaar na het planten bloeien puschkinia’s soms dicht boven de grond. Het jaar erna bereiken ze dan meestal hun normale hoogte.
U kunt de bollen ook vervroegd in bloei brengen door ze dicht in een schaal te planten en deze veertien weken onder plat glas te zetten.
Plantdiepte: 5 cm - Plantafstand: 10 cm
Toepassingen: onder bomen en heesters, rotstuinen, potterie, in grasveld en in borders. ​

Onderhoud - vermeerderen
De uitgebloeide bloemen verwijderen om te voorkomen dat ze zichzelf uitzaaien. Laat verwilderende puschkinia’s wel zaad vormen. Ze vormen dan na verloop van tijd een dicht tapijt.
Puschkinia’s groeien het best als u ze jarenlang met rust laat.
 U kunt ook het zaad oogsten en zaaien. Laat de bladeren rustig afsterven.
ziekten
De tere bladeren van puschkinia’s vallen vaak ten prooi aan de eerste slakken.